Door: Erik van Putten
Het was een slecht begin van zaterdag 15 juni. Een bericht in de Leeuwarder Courant greep mij stevig bij de keel. Het een na oudste dagblad van Nederland meldde, dat juwelier en Saab-fan Leo Doodkorte de dag ervoor was overvallen.
iWaar een kapot horlogebandje toe leidt
Een paar weken eerder had ik de juwelier leren kennen. Op een donderdag bracht ik mijn horloge ter reparatie naar zijn oude juwelierszaak in het centrum van Leeuwarden. Toen ik aan het eind van de werkdag mijn horloge weer ophaalde, viel mijn oog op een paar Saab-schaalmodellen in de vitrine. En dat was de aanleiding voor een bijzondere kennismaking. De Leeuwarder juwelier vertelde dat hij vanaf zijn geboorte al boven de winkel woonde. Het bleek verder een echte Saab-adept te zijn. Hij was- net zoals ik- vooral fan van het Saab uit de pre-General Motors periode. We raakten in gesprek over de historie van het merk en zo ontspon zich een buitengewoon leuk gesprek.
Vitrine met Saabmodellen
Tot mijn verbazing opende Doodkorte de met waardevolle horloges en de paar Saab-modellen gevulde kast. Vervolgens reikte hij mij een prachtig model van een Saab 96 aan. Nadat we die weer in de vitrine terugplaatsten volgde een volgende verrassing: Doodkorte nodigde mij uit om naar de ruimte achter zijn woon-winkelpand te lopen. Nadat hij mij aan zijn vrouw voorstelde trok hij de garagedeur open. En daar stond een smetteloze Saab Cabrio uit 1993, een van de laatste van het oermodel. Ik mocht er in plaatsnemen, en we spraken nog een tijdje door over een van de meest karakteristieke cabriolets, die de autowereld voortbracht.
Verbaasd
Aan het eind van het bezoek bedankte ik Doodkorte voor zijn gastvrijheid. Ondertussen was ik verbaasd over het vertrouwen dat hij aan mij als vreemdeling gaf. Zeker in een delicate omgeving als een juwelierszaak. In ieder geval pakte ik opgetogen de fiets naar huis, want mensen als Doodkorte kom je in deze tijd zelden tegen.
Nare wending
Op 14 juni kreeg het leven van Leo Doodkorte- kort nadat hij met de Saab van een vakantie in Frankrijk terugkeerde- een nare wending. Op het moment dat de stad Leeuwarden na het bezoek van Koning Alexander en Koningin Maxima weer overging naar “de orde van de dag”, zagen twee ontspoorde randdebielen hun kans schoon om de sympathieke juwelier onder bedreiging van een vuurwapen te beroven en op gewelddadige wijze de vitrines leeg te halen. Inderdaad: inhet pand, waar Doodkorte 75 jaar geleden ter wereld kwam.
Nevendiscussies
En wat gebeurde er vervolgens? Meerdere mensen riepen dat “het moment van de overval slim gekozen was”. De politie in Leeuwarden was namelijk met het koningspaar bezig. Of met de afwikkeling van het koninklijk bezoek. Maar over het feit dat twee idioten huisvredebreuk pleegden en iemand in zijn eigen pand volstrekt ongevraagd en gewelddadig overvielen hoorde ik nagenoeg niemand. Laat staan over het welzijn van de sympathieke juwelier. Een verklaring zoeken was blijkbaar een belangrijker issue. En dus de richtte de niet ter zake doende nevendiscussie zich heel pseudo-analytisch op het tijdstip van de brute daad, want zo kon men eventueel de politie de zwarte piet toeschuiven. Natuurlijk werd- o wat zijn we tolerant- ook nog de huidskleur van de daders betwist. Getint of niet getint. Dat was de hamvraag. Een hamvraag, die mij geen moer interesseert.
Veilig in eigen huis
Wat mij wel bezighoudt is waar mensen de brutaliteit en het recht vandaan halen om een volstrekt verwerpelijke daad als deze overval te begaan. Maar ik ben vooral benieuwd of Leo Doodkorte- de man die mij vertelde snel tevreden te zijn en niet veel nodig te hebben- zich de komende jaren nog prettig zal voelen in zijn eigen vertrouwde omgeving. Of hij deze laffe en brute daad kan verwerken. In ieder geval zijn de deuren van de authentieke winkel wel weer van het slot. Maar of de Leeuwarder edelsmid de poorten van zijn oude zaak iedere dag nog fluitend opendoet waag ik zeer te betwijfelen.
Ik wens juwelier en Saabfan Leo Doodkorte heel veel sterkte toe.
Foto's: Leeuwarder Courant en Saab