Alfa Romeo 1750-2000 Berlina (1967-1977)

In 1967 lanceert Alfa Romeo de 1750 Berlina. De nieuwe sportsedan doet in veel opzichten aan de succesvolle Giulia denken, maar blijkt toch op basis van heel andere uitgangspunten gebouwd te zijn. De steeds zakelijker wordende tijdsgeest verlangt meer strakke lijnen van de auto-ontwerpers. Het resulteert in Milaan in een buitengewoon fraaie sportsedan van Bertone. Die paart een geraffineerde stijl aan de zo Alfa-typische sportiviteit. De Berlina volgt feitelijk de stijlvolle maar matig succesvolle zes cilinder 2600 op. Na het verdwijnen van laatstgenoemde is de Alfa Romeo 1750 de grootste sedan binnen het Milanese gamma. Hij rondt- met zijn historische type aanduiding- het Giulia gamma (105/115) naar boven af.

Geraffineerde taillelijn
De Berlina kent ten opzichte van de Giulia een langere wielbasis. Ook de karakteristieke achtersectie is aanmerkelijk langer. Bertone slaagt er echter in om het aangepaste ontwerp -ondanks de verwantschap met de Giulia- een volkomen eigen gezicht te geven. Wie bijvoorbeeld goed naar de taillelijn kijkt ziet een lichte, geraffineerde boogvorm van voor naar achteren lopen. Ook het passagierscompartiment en diverse plaatdelen kennen een andere vorm ten opzichte van de Giulia. Die ontwerpstijl geeft de Berlina echter haar eigen onderscheidende kenmerken mee. Het interieur is fraai. Opvallend is het ontwerp van de vier zitplaatsen, de apart behuisde meters op het dashboard en de vanuit de middensectie van datzelfde dashboard schuin aflopende console, waarin de versnellingspook is geplaatst. De aparte, schuin op de bestuurder gerichte meters voor tijd, koelvloeistof, benzinepeil en oliedruk zijn ook in dat fraai gevormde interieurdeel geplaatst. De gebruikte afwerkingsmaterialen zijn daarnaast van een ongekende schoonheid.

Juweel van een krachtbron
De 1750 wordt bij zijn geboorte geleverd met een juweel van een 1779 cc metende motor, die beademd wordt door twee carburateurs (Weber). Voor de Amerikaanse markt wordt een versie met mechanische injectie ontwikkeld. Twee bovenliggende nokkenassen zorgen voor extra kracht vanuit het aluminium blok. De motor levert een vermogen van 118 PK. Hij zorgt ervoor dat de nieuwe Berlina in 11 seconden naar 100 kilometer per uur snelt en een top van 180 kilometer per uur bereikt. Het maximaal koppel bedraagt 186 Nm bij 3.000 toeren per minuut en dat draagt bij aan de souplesse van deze krachtbron. De kopers van deze Alfa Romeo staan- en dat is niet altijd gebruikelijk in die tijd- standaard vijf versnellingen ten dienste. Onder de Berlina is een mooi onderstel geschroefd dat aan de voorzijde bestaat uit een onafhankelijke ophanging met schroefveren. Aan de achterzijde doet een starre achteras met schroefveren dienst. Een torsiestabilisator voor en achter zorgen voor balans.

Retouches: tweede serie
In 1969 volgen retouches aan de strak gesneden Berlina. De staande pedalen worden vervangen door hangende pedalen. Tevens krijgt de 1750 een gemodificeerde rem-installatie mee. Aan de voorkant verhuizen de knipperlichten van de bovenkant van de bumper naar het plaatwerk onder de dubbele koplampen die zoals bij Serie 1 de ongelijke afmetingen behouden. In 1971 wordt ook een experimentele 3-traps automaat van ZF aan de motor gekoppeld. Die combinatie is technisch minder succesvol. Na deze wijzigingen loopt de 1750 Berlina ongewijzigd door tot 1972: Dan wordt hij opgevolgd door de Alfetta.

2000 Berlina: nieuwe episode
De komst van de Alfetta luidt echter niet het einde in van de ranke Berlina. In 1971 krijgt  de 1750 namelijk een grotere broer: de 2000 Berlina. Beide varianten staan een korte periode naast elkaar in de prijslijsten. Deze versie onderscheidt zich door vier koplampen die nu even groot zijn en in een zwarte kunststof grille zijn geplaatst. Die is tevens voorzien van een grotere scudetto. Ook het dash verandert: de voor de bestuurder geplaatste meters zijn anders van opzet en zijn in één unit ondergebracht. Ook andere instrumenten krijgen- ter onderscheid- een nieuw plekje. De zwaarder gemotoriseerde versie krijgt een krachtbron mee met een cilinderinhoud van 1962 cc. Die levert 131 PK en een maximum (en iets lager) koppel van 182 Nm bij 3.500 toeren per minuut. Ook hier wordt de krachtbron weer beademd door twee carburateurs, zij het dat die nu in hoofdzaak door Dell’Orto worden geleverd. De 2000 krijgt ook weer de geprezen vijf-bak. De 2000 haalt een top van 190 kilometer per uur. In 1975 vindt een modificatie aan de motor plaats, waardoor het maximum vermogen naar 128 PK daalt. Ook het maximum koppel daalt iets, maar dat wordt wel pas bij 4.000 toeren afgegeven, waardoor de berijder gevraagd wordt om de Alfa nog actiever te berijden om het potentieel van de krachtbron te benutten. Voor de Amerikaanse markt is tijdens de productie van de 2000 weer mechanische injectie beschikbaar.

Lusso: laatste aanpassing
Met deze motorische modificatie wordt de Lusso aan het kleine 2000 Berlina-gamma gevoegd. Die onderscheidt zich van de normale versie door de toepassing van horizontaal verstelbare hoofdsteunen voorin, hoofdsteunen achterin, een luxueuzer interieur en een elektronische ontsteking. In 1977 wordt ook deze Berlina opgevolgd door een Alfetta-variant: de 2 liter.

Voorbeeld voor stylisten
Daarmee komt een einde aan de episode van tien jaar, waarin de Berlina wordt gebouwd. Van de 1750 lopen 102.135 stuks van de band. De 2000 wordt 89.840 besteld, waarvan 2.200 keer met een automaat. Het is daarmee een succesvolle Alfa. Maar het is vooral een Alfa die aan de stylisten van de jaren zeventig liet zien hoe distinctie in een automobiele vorm vertaald kan worden. Bertone slaagde daar met deze Berlina heel goed in en construeerde een prachtig stuk automobiel erfgoed. Het is een Alfa Romeo waar de persoonlijkheid en het raffinement vanaf vliegt. Hij behoort absoluut tot de mooiste sportsedans uit de historie.