Simca 1000 Rallye (1970-1978)

In 1970 baarde Simca opzien door de 1000 Rallye te introduceren. Deze sportieve variant werd- in tegenstelling tot de Simca Abarth 1150- volledig onder beheer van Simca ontwikkeld. Het tijdstip van lancering was op zijn minst opvallend. Het 1000-concept liep al negen jaar mee en voldeed niet meer aan de tijdgeest. Er vond een kanteling plaats waarbij fabrikanten overstapten naar voorwielaangedreven auto's met de motor voorin. Het autojournaille en de publieke opinie waren eveneens de mening toegedaan dat het Simca-concept in deze vorm op zijn minst bedaagd was. Al deze ontwikkelingen ten spijt dook Simca juist op slimme wijze in de markt voor jonge automobilisten. De constructie- motor achterin met achterwielaandrijving- met de bijbehorende gewichtsverdeling (35 voor-65 achter) gaf het wagentje van nature al een pittig overstuurkarakter mee en leende zich daardoor in de ogen van de makers juist voor het toevoegen van een sportief ingestelde versie.

Nieuwe dimensie aan negen jaar oud concept
De qua verkoopaantallen nog lang niet op zijn retour zijnde 1000 werd daardoor- ondanks zijn verouderde concept- van een geheel nieuwe dimensie voorzien. Simca hing een heel aantrekkelijk prijskaartje aan de Rallye. Dat was mogelijk omdat het Simca 1000-concept al goed doorontwikkeld was. De upgrade naar een extra Rallye-versie bracht weinig kosten met zich mee. En sportief rijden lag nu ook financieel binnen handbereik. Diverse concurrenten voorzagen hun sportieve modellen van een minder bereikbaar prijskaartje of trokken kleine sportieve modellen meer en meer terug. (Abarth, Mini). De Rallye groeide dankzij de gunstige propositie in de jaren zeventig uit tot een groot succes, niet in het laatst omdat ook kopers buiten de jeugdige doelgroep zich tot de Simca aangetrokken voelden. 

Rallye
De Rallye-reeks ging in 1970 van start. Hij verzorgde als Simca 1000 Rallye de aftrap. Als basis diende de meest voordelige variant: de Simquatre. Simca bouwde de motor van zijn feitelijke grondlegger in het achteronder. De 1118 cc motor uit de 1000 Special werd voor de sportieve doeleinden aangepast naar een vermogen van 53 pk. De beademing vond plaats door de gemonteerde enkele Solex-carburateur. Opvallend was dat het maximum koppel van 85 mkg al vrijgegeven werd bij een toerental van 2800 toeren. Dat gaf de motor ook in de Rallye een soepel karakter. Met diezelfde souplesse snelde de Rallye naar een top van 150 kilometer per uur. Om de sportieve aspiraties luister bij te zetten voorzag Simca de jeugdige variant van de nodige sportieve accenten. De wielkasten werden gevuld door banden met zwarte velgen, het kofferdeksel werd matzwart gespoten, er werden racespiegels gemonteerd en over de achterkant toonden twee verticale strepen de snelheidsaspiraties aan. Twee jodium verstralers vulden het front daarnaast op aangename wijze. Simca wilde graag, dat de bestuurder ook binnenin sportiviteit ervoer. Vele matzwarte accenten droegen daaraan bij. Vanuit heuse kuipstoeltjes had de automobilist zicht op een sportieve klokkenwinkel, dat zich achter een sportstuurtje verschool. Al rijdend merkte de bestuurder dat ook het onderstel strakker afgesteld was ten opzichte van de broertjes en zusjes uit de 1000-serie. Verder kreeg de oer Rallye -net als zijn nazaten- de voorin geplaatste stabilisatorstang van de Special mee. Het droeg bij tot een sportiever afgestemd onderstel, dat overigens in alle Simca 1000-versies bestond uit onafhankelijk opgehangen wielen, draagarmen en bladveren voor en schroefveren achter.

Rallye 1 en Rallye 2
De basis Rallye was slechts een opmaat voor wat er in de toekomst zou komen. In 1972 werd naast de eerste Rallye ook de Rallye 1-variant leverbaar. Die werd uitgerust met een 1294 cc metende motor die 60 pk naar de achterwielen bracht en goed was voor een top van 155 km/h. De komst van de Rallye 1 luidde al snel het einde in van de oer-Rallye. Aan het exterieur en interieur veranderde nagenoeg niets. De Rallye 1 vormde voor Simca het signaal om met een nog snellere variant te komen: de Rallye 2. Die komt in september 1972 en onderscheidde zich van zijn tammere broer door de toepassing van een aangepaste nokkenas, 2 dubbele Solex-carburateurs, een naar voren geplaatste koelradiateur, een koelopening onder de voorbumper,een geribbeld carter, een gescheiden remcircuit met schijfremmen rondom en de onder meer als passieve veiligheidsvoorziening aangebrachte gelaagde voorruit. De motorische aanpassingen leidden tot een vermogen van 82 pk en een topsnelheid van 168 kilometer per uur. Binnenin was een oliedrukmeter zichtbaar. Verder werd een tot 50 liter vergrootte brandstoftank in de Rallye 2 gemonteerd. De tankinhoud in de Rallye 1- en andere 1000 varianten- bedroeg 36 liter.

Aanpassingen
In 1976 werden er enkele cosmetische wijzigingen toegepast. De Rallye 1 en Rallye 2 kregen een verschillend uiterlijk van de maker mee. De Rallye 1 bleef ongewijzigd. De Rallye 2 kreeg horizontale bestickering en een matzwarte motorkap, alsmede in een witte kleur gespoten wielen. Daarnaast werden er bij de Rallye 2 nog enkele motorische aanpassingen gedaan. Vanaf modeljaar 1976 had hij de beschikking over 86 paardekrachten. De modificaties leidden overigens tot hetzelfde maximum koppel van 10,8 mkg, maar dat werd nu bij 4600 toeren bereikt in plaats van bij 4400 toeren. In 1977 krijgt de gehele Simca 1000 range-nog een facelift mee. Het front wordt nu opgesierd door twee grote rechthoekige koplampen die aan weerszijden een grille markeren. De beide Rallye-varianten krijgen de beschikking over racekuipen met verstelbare rugleuning, ingebouwde hoofdsteunen en rolgordels. De Rallye 1 versie onderscheidde zich na de modelaanpassingen met name aan de achterkant: hij kreeg een matzwarte plaat tussen de achterlichten. Voor de Rallye 2 werden diverse prestatiebevordende sets leverbaar. Die tuningkits vormden de basis en vooral de inspiratiebron voor de allerlaatste en meest potente variant: de Rallye 3.

Rallye 3: imponerend einde van een mythe
Wanneer de produktie van de Simca 1000 en Rallyeversies eind 1977 op zijn eind loopt willen de constructeurs nog een laatste kunstje uithalen met de sympathieke Fransman. Simca- al jaren onder noodlijdend Chrysler bewind- lanceert de Rallye 3 in 1978. Geinspireerd op de voor de Rallye 2 leverbare tuningkits wordt er nog een Sonderauflage van 1000(!) typen Rallye 3 gebouwd, mede ingegeven door het feit dat deze variant ook voor racedoeleinden gehomologeerd moet worden. De Rallye 3 kenmerkt zich onder anderen door de toepassing van een uitbouwkit en lichtmetalen wielen die voor en achter door twee verschillende maten banden werden omsloten. Ook de kleur "Blanc Ibiza" en een goed zichtbare koelinlaat welke werd geintergreerd in de voorspoiler waren typische kenmerken van de laatste Rallye-versie. Technisch gezien vormen een scherpere nokkenas, een inlaatspruitstuk met twee dubbele Webercarburateurs en een dwarsgeplaatste einddemper onder de bumper een paar klapstukken.  De motorische aanpassingen zorgen voor een vermogen van 103 PK uit een cilinderinhoud van 1294 cc en een top van 187 kilometer per uur. Hij luidt -voorzien van identificatieplaatje om echt van ombouw te onderscheiden- waardig het einde in van de gehele Simca 1000 generatie, die in een aantal van 1.689.460 stuks de poorten van de fabriek verliet.

Grote grijns
De diverse Rallye-varianten van de Simca 1000 leven in de herinnering voort als attractieve auto's die sportief rijden voor de automobilist van de jaren zeventig -die een actieve rijstijl ambieerde- betaalbaar maakten. Niet alleen dat beeld zal beklijven bij autohistorici en vroegere eigenaren. Er zijn meerdere redenen om aan te nemen dat juist deze sympathieke en juist daardoor zo verraderlijke Fransoos bewondering oproept. De ongepolijste rij-eigenschappen die de lichtgewicht-constructie van de Simca teweegbracht zorgden voor veel rijplezier en vergde- zeker in de krachtiger Rallye-varianten- bij optimale belasting het uiterste. Zonder enige vorm van electronica was het een ware kunst om op de dunne scheidslijn van beheersen en uitbreken te blijven. Het overstuurkarakter zorgde daar in hoge mate voor. Daarom was hij ook de ideale meester voor automobilisten met coureursaspiraties. In de Duitse auto motor und sport van 18 juli 1970 werd het karakter van de Rallye als ronduit gevaarlijk omschreven. Maar vele anderen zullen die onheilspellende toespeling juist als funfactor en uitdaging hebben ervaren. De Simca 1000 Rallye, die met vier varianten in twee generaties een betaalbaar, uitdagend en aanlokkelijk alternatief vormde voor de sportieve automobilist van de zeventiger jaren, is voor velen een icoon. Deze auto zorgde er mede voor dat de levensduur van een gehele generatie Simca 1000 modellen met acht jaar werd verlengd. Gelet op de stand van de techniek in die jaren was het een prestatie van formaat. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. 

Bronnen zijn onder meer: Simca Matra Sports Club, Autotest 1973 en 1976, auto motor und sport 15-7-1970, Oldtimercatalogus 2006.