Door: Erik van Putten

Van 2009 tot half 2010 had ik een leidinggevende met wie ik het uitstekend kon vinden. Hij behoorde tot de categorie managers waarbij je aan een half woord genoeg had. Over organisatorische zaken en menselijk gedrag waren we het vaak eens. Daarnaast deelden we een passie voor auto’s. Mijn leidinggevende had zakelijk de beschikking over een Volvo S60 D5 Drivers Edition uit 2008. En dat was een prettig zwaarlijvige prachtauto, voorzien van alle gemakken en een fijn 5 cilinder dieselblok met een fijne 186 PK en een maximum koppel van 400 Nm in het vooronder. Andere leasetijden.

"Boetes zijn voor jou. Veel plezier"
Als onderdeel van mijn functie voerde ik regelmatig zakelijke besprekingen in Amsterdam. In de aanloop naar de eerste van deze afspraken liep ik naar het kantoor van de baas. Ik had zin om met de Volvo op pad te gaan en zei quasi achteloos: “Zo. Ik zal eens kijken of mijn eigen Opel me veilig naar de hoofdstad brengt.” Mijn leidinggevende had me direct door, grijnsde licht cynisch en pareerde onmiddellijk. “Hier jongen. De sleutels. Boetes zijn voor jou. Veel plezier ermee.”

Chemie tussen Zweden en mezelf
De S60 D5 en ondergetekende sloten niet veel later direct een verbond. Vanaf kilometer één werd mij duidelijk dat de Volvo me als gegoten zat. Bijna alles klopte aan de common rail Zweed. De aandrijflijn, de zit, de koersvastheid, de ergonomie, de uitrusting, het comfort, de plus van Schuifmans: de Volvo paste me als een op maat gemaakte jas.

Grijzend ingepakt
Zelden reed ik in een auto die mij zo pakte. Liever gezegd: inpakte. En zelden reed ik in een diesel die mij bij het incidenteel diep intrappen van het gaspedaal een dergelijk vette grijns op het gezicht bezorgde. De combinatie van gevoel, doorgegeven soliditeit, vijfcilinder dieselgeluid en prestaties gaven me in die stevige Zweed het onoverwinnelijke gevoel dat mij niets kon gebeuren.

Mooist denkbare incentive
Ik nam mijn denkbeeldige hoed heel diep af voor de S60. Sindsdien tipte er voor mij geen enkele auto aan deze Zweed. Ook premium klassegenoten uit Duitsland niet. Mijn leidinggevende bleek mijn liefde voor autorijden exact te hebben ingeschat. Er waren in die periode voor mij geen betere incentives denkbaar dan de momenten dat ik voor de baas op stap mocht. En hij me de sleutels van deze meesterlijke Volvo toevertrouwde. Een Volmaakt Voorname auto, die mij bovendien geen post uit mijn woonplaats Leeuwarden bezorgde.Want ik wilde vooral in alle rust van deze S60 genieten.